Jak to się zaczęło ?

Byłem w szkole średniej, odbyłem miesięczną praktykę w hucie „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim. Zamiast uczyć się księgowości większość czasu spędzałem przy piecach hutniczych. Następny kontakt ze szkłem był wynikiem faktu, że moja była żona ukończyła studia w Wyższej Szkole Plastycznej ze specjalizacją projektant szkła. Już na pierwszą realizację wzięła ze sobą do huty moje projekty. Po dwóch wymiernych sukcesach zdecydowaliśmy o rozłączności.

Dlaczego robię szkło ?

Bo dotychczasowe dokonania znajdowały uznanie i nabywców. Zaczęła się przygoda. Przygoda wyzwalająca uczucia, emocje i zawierająca w sobie przyjemności i rozgoryczenia. Każda jednostka realizacji z gorącej bańki szkła to – żartobliwie mówiąc – godowe zaloty. „Już był w ogródku, już witał się z gąską…” – chwila spaniałego odprężenia, a nawet uniesienia. Bywa jednak, że już z „ogródka” zostaliśmy wycofani. To wówczas, kiedy coś przy bańce sknocę lub dobry, gotowy przedmiot spada z piszczeli. Nie opuszcza mnie jednak nadzieja, że dotychczasowe sukcesy, jaki mi się przytrafiły poza granicami kraju, mogą być znakiem wzbogacającym dorobek Polski w tej dziedzinie sztuki.

Jaki mam stosunek do tego co robię ?

Ambiwalentny, bo taki mam stosunek do tego, co tworzy się aktualnie ( z nielicznymi wyjątkami ). W moim przekonaniu od pół wieku następuje degradacja światowej sztuki. Świat pogrzebał romantyzm i grzebie humanizm. Ja jestem cząstką tego świata i na pewno nie różnie się na tyle, aby to było widoczne.

Pierwsza wystawa którą zrealizowałem w 1977 roku we Wrocławiu, była dużym wydarzeniem artystycznym. To mnie zmobilizowało do dalszej pracy. Już w 1980 roku otrzymałem propozycję wystawy w polskiej galerii Düsseldorfie w Niemczech. W 1994 wziąłem udział w zbiorowej wystawie artystów Europejskich w Bangkoku. 1985 rok przyniósł mi ogromną niespodziankę w postaci wyróżnienia i dyplomu na II Europejskim Konkursie Współczesnego Szkła w Coburgu , to sprawiło że stałem się znanym artystą nie tylko w Europie.

Po 2004 zrezygnował z dalszego eksponowania swoich prac na wystawach.